Handhaving voor Stede Broec 4!

De heren die vorig jaar nog team 5 vormden en degradeerden uit de 1e klas, werden afgelopen zomer verblijd met het bericht dat ze op basis van hun rating toch nog een jaar 1e klas mochten spelen. Dus was het doel al snel duidelijk voor Job, Pascal, Robert, Tom en Joker Joost: er moest opnieuw gestreden worden voor handhaving. Dit jaar stonden ze als Stede Broec 4 ingedeeld in een poule waarin nogal wat kilometers afgelegd moesten worden. Op het programma stonden uitwedstrijden naar Haarlem (2x), Volendam, Amsterdam en Heemstede. Desalniettemin startten de mannen vol goede moed aan het seizoen. Zoals ieder seizoen, had Job een kwartier na de indeling zijn prognose al klaar: TSTZ Haarlem zou kampioen worden, en Stede Broec zou zeker een reele kans op handhaving hebben. Laten we eerst maar gewoon eens lekker 10 potjes gaan ballen Job!

Guinness, druivenshow en puntendeling
De eerste wedstrijd werd thuis gespeeld tegen US, met in de gelederen bij US Ronald Silva, Adithya Vijaykumar en Martijn Sas. Pascal won zijn eerste pot tegen Ronald, waarna 3 partijen verloren gingen. Een valse start dreigde. Maar daarna wisten de Stede Broecers weer 3 punten op rij te scoren. De wedstrijd eindigde vervolgens in 5-5. Met speciale vermelding voor Tom Buijsman. Vorig jaar wist hij slechts 1 wedstrijd in de hele competitie te winnen. Nu stond hij na 1 avond al op 2 winstpartijen. Hulde! Wat volgde was een oerkreet, rondvaart en huldiging op het balkon van de gemeente.
Na afloop van de wedstrijd werden de tafels aan elkaar geschoven, en nog even goed ‘nagekaart’. Genoeg gelachen ook, o.a. samen met het damesteam van US, die tegen Stede Broec 6 speelde.  Tom vergat echter ook de tegenstander niet, en bood Adithya (die alleen Engels spreekt) om de haverklap een ‘Guinness’ aan. De avond eindigde met een soft-erotisch druiventafereel door één van de US-dames; Gelukkig hebben we de foto’s nog!
Eindresultaat 5-5. Een aardige start!

Herhaling Van De Meest Legendarische Wedstrijd Van Vorig Seizoen
Vorig seizoen zat het team van Victory ’55 ook al in de poule bij Stede Broec en toen verliepen de wedstrijden tegen hen niet altijd even sportief. Maar dat motiveerde tegelijkertijd ook. En dus werd het een Herhaling Van De Meest Legendarische Wedstrijd Van Vorig Seizoen. Pascal begon tegen ‘vriend’ Edwin Roumimper. Hij had zich hier enorm op verheugd, en wij verheugden ons op een nieuwe aflevering van ‘Circus Sijm’ maar hij moest helaas een 3-0 nederlaag incasseren. Roumimper deed de gehele avond weer ultieme pogingen om zijn Oscar(of was het toch een Razzie?)nominatie te verzilveren. En ook Remko Mulder was weer ouderwets op dreef. Waar vorig seizoen met 7-3 en 8-2 werd verloren, werd nu met 6-4 een minimaal verlies geboekt ‘aan De Dijk’. Er zit verbetering in dus. Job won van Wilco Roes en Roumimper, Pascal versloeg net als vorig seizoen knap hun kopman Mulder en Robert pakte een overwinning tegen Roumimper.

Echt gezellig werd het die avond niet. En dus besloten de mannen na afloop direct naar huis te gaan. Met ImmensGruwelijke Honger, dat wel. Dus op weg naar de Mac in Hoorn. Die bleek dicht al dicht en bij de McDrive was het enorm druk. Dus de binnenstad van Hoorn in, op zoek naar snacks. Met alles zou genoegen worden genomen, maar…Alles was al dicht! Alles, behalve de Slechtste Shoarmazaak van Noord-Holland en Omstreken, op het Grote Noord in Hoorn. Waar de avond vorige week nog eindigde met een pikante druivenshow, sloten de heren deze avond af met Het Meest Smerige Broodje Shoarma Ooit. Contrastje deluxe.

Studio Sport Crew
Uit bij kampioenskandidaat TSTZ Haarlem werden 3 winstpartijen gepakt; Job was nogal content met zijn overwinning op Arno Henzen, iets wat zijn teammaten dan ook de hele avond, en de rest van de competitie, hebben moeten aanhoren. Tom won van Richard Stoltenkamp en Pascal van Lesley Wielingen. De Hertog Jan op fles en de uitstekende douches na afloop waren andere noemenswaardige hoogtepunten. Opvallend was tevens dat het leek alsof TSTZ de volwaardige crew van Studio Sport had ingehuurd; camera’tje hier, statiefje daar. Alles werd nauwkeurig vastgelegd voor… ja, voor wie eigenlijk?

HBC leek van tevoren een van de teams waarmee de mannen van Stede Broec moesten strijden om degradatie te ontlopen. Een overwinning was dus het doel in de vierde ronde. En die kwam er. Met maar liefst 9-1 werd de grootste overwinning in de nog prille 1e klas historie van dit Stede Broec team een feit. Slechts 2 punten verwijderd van de 10-0 (alleen Robert verloor 1 wedstrijd met 11-9 in de vijfde, van Jerome Jurrius) deed Team 4 zeer goede zaken!

Marathon Man Kees the Farmer
In Spaarne dachten we een concurrend voor lijfsbehoud te vinden. Een belangrijke pot dus. Maar… Tom was een weekendje weg met z’n echte vrienden. En Job werd ziek. Joost dan? Nee die zat in Friesland (Joost mag weten wat ‘ie daar aan het doen was). Alsnog een invaller gevonden, en niet zomaar 1: Kees de Boer bleek onze supersub die avond. Met twee winstpartijen is onze dank aan Kees groot. Marathon Man Kees speelde overigens ook ‘gewoon’ nog even 4 potjes bij z’n eigen team op de tafel ernaast. En al was ‘ie niet teruggeloten door z’n teammaten, had ie ook bij ons de dubbel nog even gespeeld…
Maar dat ging niet door, en dus moest Robert voor het eerst sinds een jaar of wat weer eens gaan opdraven voor een dubbelpartijtje naast Pascal. Robert, die nauwelijks weet dat de bal diagonaal geserveerd moet worden en geen flauw idee heeft hoe hij dient te lopen tijdens de dubbel… Dat zou wat worden. Wonder boven wonder werd de eerste set eenvoudig en foutloos door Stede Broec gewonnen. Een stunt was in de maak, want ook in set twee en drie bleven Pascal en Robert uitstekend spelen. En zo kwam er een klinkende 3-0 op het bord! Mede hierdoor was de tussenstand halverwege al 4-1 voor Stede Broec. Maar toen kwamen de Haarlemse diesels op gang. In rap tempo werd de 4-1 achterstand weggepoetst en omgebuigd tot een 5-4 voorsprong voor Spaarne. Gelukkig kon Kees uiteindelijk de gelijkmaker nog binnenslaan.

Na 5 wedstrijden ontstond een aparte situatie op de ranglijst, waarbij de kampioen en nummer 6 al bekend waren, maar de nummers 2 tot en met 5 op slechts 4 punten van elkaar stonden. Stede Broec nam hierbij de derde plek in en lag dus op koers voor lijfsbehoud. Maar alles was nog mogelijk…

Tom didn’t like the entourage
De retourwedstrijd tegen US in Amsterdam werd van te voren ingeleid met een etentje samen. Teambuilding, zo dachten de mannen. Vorig seizoen eindigde een zelfde soort actie echter in een 8-2 verlies in Haarlem, dus of het nou zo verstandig was… Nadat de pasta’s verorberd waren, op weg naar de Amstelcampus voor de wedstrijd. Met een speler uit India, eentje uit Duitsland, een onvervalste Amsterdammer en een paar hipsters als toeschouwers was het een bont gezelschap in de sporthal. Helaas stond er al snel een 3-0 stand op het bord, maar de dubbel werd gewonnen door Tom en Job. Vervolgens won Job ook zijn enkelpartij. Daarna was het echter op bij de mannen van Stede Broec, die meer oog leken te hebben voor de handbaldames die in een ander gedeelte van de sporthal liepen. Een offday/avond, die eindigde in 8-2 verlies. Dat eten vooraf bleek opnieuw geen voedingsbodem voor succes. Na afloop zocht Tom openlijk, en in zijn beste Engels, naar andere excuses. ‘I didn’t like the entourage’ en over de houten bankjes aan de zijkant van de zaal: ‘after 5 minutes of sitting I already have last from my back’.

De volgende wedstrijd kwamen de heren van Victory ’55 op bezoek. Gezien de voorgaande omoetingen kon dit wel weer eens een heet avondje worden. Maar waar de vorige keer de krachttermen, scheldwoorden, ziektes en wilde beesten je om de oren vlogen, bleven de tegenstanders rustiger dan ooit. Helaas bleef het op het scorebord bij Stede Broec ook erg rustig… Waar in de uitwedstrijd nog 4 prima punten werden gehaald, wonnen nu alleen Job en Pascal beiden 1 pot. Opnieuw een domper. In twee weken tijd werden de kansen om degradatie te ontlopen flink verkleind.

Prima resultaat tegen de koplopert
In ronde 8 kwam de kampioenskandidaat op bezoek in Stede Broec; TSTZ Haarlem. Job wist 2 knappe overwinningen te scoren, tegen opnieuw Arno en tegen Lesley. Tom wist knap met 3-0 van Richard te winnen. Hoewel Richard vond dat hij de overwinning zelf verdiend had, aldus ‘De Stolt’. Welke creatieveling heeft die bijnamen van Haarlem (die ze nota bene zelf op hun shirtjes hebben gezet, hoe oud ben je dan??) eigenlijk bedacht? Samen wonnen Job en Tom ook de dubbel. Robert wist helaas geen potje mee te pakken, waardoor er op het eind van de avond een 4-6 verlies op het scorebord stond. Alvast van harte gefeliciteerd met de titel mannen uit Haarlem!
De mannen hadden na de wedstrijd nog bardienst. Pascal was zogenaamd ‘ziek’ geworden een dag voor de wedstrijd (waarschijnlijk ‘toevallig’ op het moment dat hij het barrooster zag), waardoor hij de bardienst weer eens op slinkse wijze ontliep. Natuurlijk werden tijdens de bardienst van de mannen weer de meest legendarische nummers uit Spotify geslingerd; van Kraantje Pappie tot The 6th Gate en van De Jeugd van Tegenwoordig tot aan Teenage Dirtbag. Alles kwam voorbij tijdens een gezellige 3e helft.

Houdini-act tijdens Circus Sijm

Nog 2 uitwedstrijden voor de boeg, te beginnen met HBC-uit in Heemstede. De nummerlaatst uit de competitie had, in tegenstelling tot de heenwedstrijd, hun sterkste speler Roel Bisschop meegenomen. Voor Job en Tom bleek Roel helaas te sterk, maar Pascal was niet van plan zich zomaar gewonnen te geven. Hij kwam al snel 2-0 achter, verloor zelfs de 2e game met 11-0(!) en kwam in de derde game met 10-4 achter. Maar Pascal is net een Duitser, also, also, also. En, zoals Cruijff zou zeggen; het is pas over als het laatste balletje geslagen is (ofzoiets). Met een bizarre reeks trok Pascal de derde game nog naar zich toe. En Circus Sijm draaide op volle toeren! Set 4 en 5 gingen ook naar Pascal en zo wist hij de westrijd op miraculeuze wijze te kantelen; winst voor Pascal! De overige potten werden allemaal gewonnen door Stede Broec, waardoor de stand in 2-8 eindigde. Een prima opsteker richting de laatste wedstrijd tegen concurrent Spaarne.

D-day in Haarlem
Met 1 schamel puntje voorsprong op directe concurrent Spaarne, vertrokken de mannen op een dinsdagavond naar Haarlem voor de laatste en cruciale wedstrijd tegen Spaarne. 5-5 of beter betekende handhaving; 6-4 verlies of slechter betekende degradatie. Gezien de vorm van de laatste weken werd gekozen voor de opstelling Job-Pascal-Tom. De kopmannen van beide teams namen hun verantwoordelijkheid; Job startte tegen Hennie van Bruggen. Een heuse thriller volgde, waarin alle 4 de games met 12-10 werden beslist. En gelukkig trok Job aan het langste eind! De overige heren waren ondertussen al een keer of 10 doodgegaan van de spanning, maar de kop was eraf. Pascal verloor de wedstrijd daarna tegen Bas Simons, maar Tom bracht Stede Broec (opnieuw met een waanzinnige thriller) aan de leiding door zijn wedstrijd met 11-9 in de 5e te winnen. De dubbel werd ook gewonnen door Job en Tom, waarna Job meteen de 4-1 op het bord zette door van Bas te winnen. 4-1 dus al halverwege, nog maar 1 punt nodig! En die kwam er snel, want Tom speelde een fantastische wedstrijd tegen Hennie en zette het benodigde 5e punt op het bord! Handhaving was een feit!!! Wat volgde was een oerkreet en ereronde door de zaal. Wat nog moet volgen is een balkonscène met huldiging inclusief rondvaart.

De laatste paar wedstrijden gingen nog om des keizers baard, zoals M. Smeets zou zeggen. Tom bekroonde een ijzersterke avond met een hattrick en ook Pascal pakte nog een pot mee. Eindstand 3-7 voor Stede Broec. Voor het eerst handhaven de mannen zich in de eerste klas! Een klasse prestatie!

Op naar de voorjaarcompetitie!
Namens Stede Broec 4,

Robert Pronk